Araştırmacı-yazar Jonathan Rohey tarafından Amerikan dergisi The National Interest'da, İran'ın askeri yetenekleri ile ilgili kaleme aldığı makalede, İran'ın, Orta Doğu'daki bir sonraki savaşa hazır olduğunu öne sürdü. Makalenin özetlenmiş hali şöyle: Büyük çatışma Orta Doğu'da gözüküyor ve İran zafer için doğru yolda. Eylül ayında Abqaiq'deki Suudi petrol tesisine yaptığı sürpriz saldırı ve açık bir yanıtın olmaması, Tahran'ın, ABD ve müttefikleri üzerinde nasıl stratejik üstünlük kazanmakla meşgul olduğunun bir ölçüsüdür. Yeni ve uzun menzilli hassas füzeler kullanan İran ve destekçileri, artık bölgedeki hayati stratejik hedeflere karşı yıkıcı saldırılarla tehdit edebilir. İran'ın, konvansiyonel askeri güçlere, nükleer silahlara sahip olmamasına ve yaptırımlara rağmen bu etkiyi nasıl geliştirdiği şaşırtıcı. Bunun yerine, balistik füze ve dronların üretimini artırarak net saldırı avantajları oluşturuyor. İran ayrıca geliştirilmiş manevra kabiliyeti yüksek balistik füzeler üretiyor. İran, Abqaiq petrol tesislerini yok etmek için kullandığı kara tabanlı seyir füzelerine sahiptir ve bazıları Orta Doğu bölgesinin tamamını kapsayabilir. Tahran, kara mobil bataryalardan fırlatılabilen uzun menzilli füzeler (ASCM) üretiyor. İran ayrıca denizaltı gemisinden atılan seyir füzeleri de geliştiriyor. Dronlar, İran güç üçlüsünün üçüncü bölümünü oluşturuyor. Bunlara genellikle "fakir adam mühimmatı" denir; ancak İran ve müttefikleri onları kamikaze (intihar) operasyonları için kullanır ve genellikle bir savaş başlığı ile tedarik edilir. Daha yakın zamanlarda İran, ele geçirdiği Batılı modellerle bu silahların vurucu etkisini geliştirdi. Bu gelişmeler sayesinde İran dronları ve füzeleri birlikte kullanıldıklarında, "çatışma ve hatta ileri savunma" olarak "kolektif etkili silahlar" haline geldi. Tahran, bu silahları bölgeye ihraç ediyor. Lübnan'daki Hizbullah ve Yemen'deki Husiler, kısa ve uzun menzilli füzeler ve İran tarafından sağlanan ve insansız hava araçlarından oluşan yüksek hassasiyetli silah cephaneliklerine sahip. İran ayrıca Irak ve Suriye'deki işbirlikçilerine kısa menzilli füzeler ve dronlar sağlıyor. İran Körfez ülkelerini, Irak ve Yemen'den vurmak giderek daha mümkün hale geldi. İsrail, Lübnan, Suriye, Irak ve hatta Yemen'den saldırılar beklemeli ve Amerikan kuvvetleri İran sahilinden vurulabilir. Bu kordon, İran'ın uzun mesafelerde bile rakiplerine karşı kullanabileceği genel (sınırsız) gücü güçlendiriyor. Buna ek olarak, Tahran, 360 derecelik bir koruma yeteneği ile düşman hedeflerine karşı birkaç yönden aynı anda saldırılar başlatabilir. Bu çok yönlü tehdit, İran'ın düşmanlarını karşı önlemlerini daha acil bir şekilde almaya zorluyor. İran'ın stratejik derinliğinin güçlendirilmesi, rakiplerini daha da korkutuyor. Yeni silahlar ve bölgesel genişleme ile Tahran, bu kilit hedefleri rehin tutarak önemli stratejik nüfuz kazanıyor. Şu anda Orta Doğu'da konuşlanmış yaklaşık altmış bin Amerikan askeri var; ancak Irak'ta büyük noktalarda, Basra Körfezi'ndeki bazı hava ve deniz üslerinde ve savaş gemilerinde yoğunlaşıyorlar. Amerika'nın bölgesel müttefikleri de bir avuç hava ve deniz üssünden geçiyor. Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri ve İsrail, ekonomik olarak hayatta kalabilmek için sadece iki limana, dev tankerlere ve yavaş hareket eden konteyner gemilerine bağımlı. Enerji santralleri, kimyasal ve su arıtma tesisleri de azdır; bu nedenle Suudi Arabistan'daki ana tuzdan arındırma alanına saldırmak, ülkedeki su kaynaklarının bir yıllık kesintiye yol açabilir. Körfez'deki gökdelenler ve havaalanları gibi büyük projeler de hedef alanlarından birkaçı. Husiler, Suudi hükümet binalarına, askeri üslere, havaalanlarına, boru hatlarına ve akaryakıt istasyonlarına ve ticaret gemilerine, petrol tankerlerine, ABD Donanmalarına ve Bab al-Mandab Boğazı çevresindeki müttefik deniz kuvvetlerine karşı hassas füzeler ve insansız hava araçları kullanarak bu boşlukları titizlikle vurdular. Son zamanlarda Suudi havaalanlarındaki pistleri ve terminalleri hedeflediler. Gerçekten de İran'ın uzun menzilli füze ve insansız hava aracı arayışı, artık sadece şehirler veya genişleyen üsler gibi bölgesel hedefleri tehdit etmekle kalmayıp, daha da önemlisi askeri komuta merkezleri, uçak hangarları ve kaldırımlar gibi hayati altyapı hedeflerini vurabileceği anlamına geliyor. Otoyol kavşakları, soğutma kuleleri, saraylar ve elçilikler de vurulacak hedefler listesinde… Bu daha geniş bağlamda, Abqaiq saldırısının önemi petrolü aşıyor. Sadece 17 dakika içinde, alçaktan uçan pistlerde kuzeydoğudan 400 mil ilerleyen 18 dron ve yedi yolcu füzesi, dünyanın en büyük petrol işleme tesisinde birden fazla binaya ciddi hasar verdi. Bu arada Yemen'in güneybatısında Suudi savunmaları ile karşılaştı. İran'ın Abqaiq'i seçmeden önce bir ABD limanına, havaalanına veya askeri üsüne saldırmayı düşündüğü bildiriliyor. Belki de en önemli şey, Riyad'ın buna yanıt olarak hiçbir şey yapmadığı; ancak Washington sadece yeni yaptırımlar sunduğudur. Bu, İran'ın gelişiminin boyutunu ve gerçek stratejik avantajlara dönüşen doğru uzun menzilli mermilerin çoğalmasını vurgulamaktadır. Abqaiq saldırısından kısa bir süre önce Birleşik Arap Emirlikleri, Tahran ve Husuilerle, ülkesine yönelik askeri operasyonlar yapılmaması konusunda bir yakınlaşma sağlamıştı. BAE ayrıca, İran kuvvetlerinin Basra Körfezi'nde ticaret gemilerine saldırdığını görürken bile İran ile deniz güvenliğini konuşmaya başladı. Abqaiq'ten bu yana, Riyad sessizce BAE'nin ilerlemesini takip etmeye başladı (İran ile iletişimde), ABD ise ekonomik önlemlerin ötesine (İran'a karşı) tırmanma konusunda bir isteksizlik gösteriyor. İsrail, İran'a karşı daha dinamik ve proaktif. Bununla birlikte Hizbullah, İsrail'in hareket özgürlüğünü kısıtlayan bir güçtür. Hizbullah, İran'a karşı düzenlenecek bir İsrail eylemine karşı büyük bir misilleme tehdidinde de bulunuyor. Şimdiye kadar, hem İran hem de İsrail en büyük saldırılarını geri çekti. Ancak Tahran ve müttefikleri, Abqaiq saldırısından çok daha fazla hasar verebilir. Amerikan'ın İran'a karşı "maksimum baskı" politikasının stratejisi ve yaptırımları, İran'ı caydıracak ve öncelikle hassas bombardıman uçaklarının kullanımını ve yaygınlaşmasını azaltacaktır. Trump'ın yakın zamanda Körfez balistik füze savunmasını güçlendirmesi yeterli değil. Yakındaki silah sistemleri dahil olmak üzere kruvazör füze savunmaları İran cephanelerini daha iyi keşfedebilir ve yenebilir. Zorluğa rağmen, ABD ve bölgesel müttefiklerinin füze savunma ağlarını koordine etmeleri gerekiyor. Bu biraz zaman alıyor. ABD ve diğerleri, Tahran'ın silah transferini önleyerek BM'nin İran ve Yemen üzerindeki silah ambargosunu derhal uygulamaya başlayabilirler. ABD ayrıca İsrail'in İran'ın yayılmasının önlenmesine yönelik platformlara ve mühimmata sahip olmasını sağlamalıdır. Amerikalı yetkililer haklı olarak, İran'a karşı caydırıcılığın yeniden sağlanması gereğini vurguluyor. Buna ulaşmak, ABD'nin zaten Orta Doğu'da stratejik üstünlük kazanan bir rakibe karşı acil olarak baskı yapmasını gerektiriyor. Jonathan RoheyJonathan Rohey, Gemunder Savunma ve Strateji Merkezi'ndeki Yahudi Ulusal Güvenlik Enstitüsü'nde dış politika direktörüdür.