Yoon Mi-so, bir Güney Kore dizisine yakalandığı için idam edilen bir adamı ilk kez gördüğünde 11 yaşında olduğunu söyleyerek, tüm mahallesine idamın izlemesinin emredildiğini belirtti. Güney Kore’nin başkenti Seul'deki evinden BBC'ye açıklama yapan Yoon, "Yapmasaydınız, ihanet olarak sınıflandırılırdı. Kuzey Koreli gardiyanlar, herkesin yasadışı video kaçakçılığının cezasının ölüm olduğunu bilmesini sağlıyordu. Gözleri bağlı olan adamla ilgili güçlü bir anım var, gözyaşlarının aktığını hala görebiliyorum. Bu benim için travmatikti. Gözyaşları yanaklarından süzülüyordu. Onu bir direğe bağlayıp bağladılar, sonra da vurdular” dedi. “SİLAHSIZ BİR SAVAŞ”“İnternetsiz, sosyal medyasız ve ülke liderlerinin duymanızı istediklerini size söylemek için tasarlanmış yalnızca birkaç devlet kontrollü televizyon kanalının olduğu sürekli bir karantina altında olduğunuzu hayal edin”. BBC’ye konuşan muhalif Kuzey Koreliler, ülkedeki durumu bu cümlelerle özetliyor. Şimdi Kuzey Kore lideri Kim Jong-Un, rejimin "gerici düşünce" olarak tanımladığı şeye karşı kapsamlı yeni bir yasa getirerek ülkedeki baskıcı tutumu daha da sıkılaştı. Güney Kore, ABD veya Japonya'dan gelen film ve dizi gibi medya ürünleriyle herkes şimdi ölüm cezasıyla karşı karşıya. İzlerken yakalananlar ise 15 yıl hapse mahkum ediliyor. Son zamanlarda, Kim devlet medyasına ülkenin Gençlik Birliği'ni gençler arasındaki "tatsız, bireyci, anti-sosyalist davranışları" yıkmaya çağıran bir mektup yazdı. "Tehlikeli zehirler" olarak nitelendirdiği yabancı konuşmaları, saç stillerini ve kıyafetleri durdurmak istediğini duyurdu. Kuzey Kore kaynaklarıyla Seul'de yayınlanan bir çevrimiçi yayın olan Daily NK, üç gencin saçlarını K-pop idolleri gibi kestikleri ve pantolonlarını ayak bileklerinin üzerine kıvırdıkları için yeniden eğitim kampına gönderildiğini bildirdi. Analistlere göre, tüm bunlar, Kim Jong-Un’un nükleer silahları veya füzeleri içermeyen bir savaşta olmasından kaynaklanıyor. Uzmanlar, ülkedeki yaşam giderek zorlaşırken, onun Kuzey Kore halkına dışarıdan gelen bilgilerin ulaşmasını engellemeye çalıştığını öne sürüyor. Bununla birlikte ülke, pandemiye yanıt olarak geçen yıl sınırını kapattıktan sonra her zamankinden daha fazla dış dünyayla bağlantısı kesildi. Komşu Çin'den hayati arz ve ticaret neredeyse durma noktasına geldi. Bazı tedarikler ulaşmaya başlasa da, ithalat hala sınırlı. Bu kendi kendine dayatılan izolasyon, paranın rejimin nükleer emellerine akıtıldığı, zaten başarısız olan bir ekonomiyi daha da kötüleştirdi. Bu yılın başlarında Kim, halkının "üstesinden gelmesi gereken en kötü durumla" karşı karşıya olduğunu itiraf etti. YASA İLE NE AMAÇLANIYOR?Daily NK, yasanın bir kopyasına ulaşan yayın organı oldu. Buna göre yasa, biir işçi yakalanırsa fabrika başkanının cezalandırılabileceğini, bir çocuk sorunluysa anne babanın da cezalandırılabileceğini belirtiyor. Kuzey Kore rejiminin teşvik ettiği karşılıklı izleme sistemi bu yasaya agresif bir şekilde yansıtılıyor. BBC’ye açıklama yapan Genel Yayın Yönetmeni Lee Sang Yong, “Yasa genç neslin Güney hakkında sahip olabileceği her türlü hayali veya büyüyü ‘paramparça etmeyi’ amaçlıyor. Başka bir deyişle, rejim, diğer ülkelerden kültürler tanıtılırsa bir direniş duygusunun oluşabileceği sonucuna vardı" dedi. Diğer taraftan, geçen yıl ülkeden kaçmayı başaran az sayıdaki kişiden biri olan Choi Jong-hoon, "Zamanın şartları ne kadar zorsa, düzenlemeler, yasalar ve cezalar o kadar sertleşir. Psikolojik olarak, karnınız doyduğunda ve boş zamanınızda bir Güney Kore filmi izlersiniz. Ama yemek olmadığında ve yaşamak için bir mücadele olduğunda, insanlar hoşnutsuz ve Güney Kore filmleri şu anda umurlarında değil. Hükümet bu durumdan yararlanıyor" dedi. Önceki raporlar, Kuzey Korelilerin genellikle Çin sınırından kaçırılan yabancı filmleri izlemede ne kadar becerikli olduklarını gösterdi.Choi'ye göre, birkaç yıldır dramalar artık "sokaktaki taşlar kadar yaygın" olan USB belleklerde dolaşıyor. Çünkü gizlenmeleri kolay aynı zamanda parola ile korunabliyorlar. Choi, "Üç kez arka arkaya yanlış şifre girerseniz, USB içeriğini siler. Hatta, içerik ekstra hassassa, bunun bir yanlış şifre girişinden sonra gerçekleşmesi için ayarlayabilirsiniz. Ayrıca USB'nin belirli bir bilgisayarda yalnızca bir kez görüntülenebilecek şekilde ayarlandığı ve böylece başka bir cihaza takıp başka birine veremeyeceğiniz birçok durum vardır. Yalnızca siz görebilirsiniz” ifadelerini kullandı. Diğer taraftan, Mi-so mahallesinin film izlemek için nasıl aşırıya kaçtığını hatırlıyor. Bir keresinde bir araba aküsünü ödünç aldıklarını ve televizyona güç sağlamak için yeterli elektriği almak için bir jeneratöre bağladıklarını söyledi. "Stairway to Heaven" adlı bir Güney Kore dizisi izlediklerini belirtti. Önce üvey annesiyle, ardından kanserle savaşan bir kızın bu destansı aşk hikayesi, yaklaşık 20 yıl önce Kuzey Kore'de oldukça popüler oldu. Choi, bunun aynı zamanda, Çin'den gelen ucuz CD ve DVD'lerin yardımıyla yabancı medyaya olan hayranlığın gerçekten başladığı zaman olduğunu söyledi. Ancak ardından Pyongyang'daki rejim bunu fark etmeye başladı. Choi, devlet güvenliğinin 2002 civarında bir üniversiteye baskın düzenlediğini ve 20 binden den fazla CD bulduğunu açıkladı. Choi, "Bu sadece bir üniversiteydi. Ülkenin her yerinde kaç tane olduğunu hayal edebiliyor musunuz? Hükümet şok oldu. İşte o zaman cezayı daha sert hale getirdiler" dedi. Öte yandan, Kim Geum-hyok, 2009 yılında yasadışı videolar paylaşan herkesi yakalamak ve tutuklamak için kurulan özel bir birimden korumalar tarafından yakalandığında henüz 16 yaşında olduğunu söyledi. Bir arkadaşına babasının Çin'den kaçırdığı Güney Kore pop müziğinin DVD'lerini vermişti. Bir yetişkin gibi muamele gördü ve sorgu için gizli bir odaya yürüdü, burada gardiyanlar uyumasına izin vermedi. Dört gün boyunca defalarca yumruklandığını ve tekmelendiğini söyledi: "Hayatım sona erdiğini sanıyordum. Bu videoyu nasıl aldığımı ve kaç kişiye gösterdiğimi bilmek istediler. O DVD'leri Çin'den babamın getirdiğini söyleyemezdim. Ne diyebilirim ki? Babamdı. Hiçbir şey söylemedim, sadece ‘Bilmiyorum, bilmiyorum’ dedim. Lütfen bırakın gideyim.” Bununla birlikte, Pyongyang'ın seçkin ailelerinden birisine mensup olan Geum-hyok, babasının sonunda onu serbest bırakmak için gardiyanlara rüşvet vermeyi başardığını ifade etti. O sırada benzer suçlardan yakalananların çoğu çalışma kamplarına gönderildi. Ancak, cezalar yeterince caydırıcı olmadığından yeni yasa ile sıkılaştırıldı. Cho, "İlk başta ceza bir çalışma kampında yaklaşık bir yıldı. Bu üç yılın üzerine çıktı. Şu anda, çalışma kamplarına giderseniz, gençlerin yüzde 50'den fazlasının yabancı medyayı izledikleri için orada olduğunu görürsünüz. Birisi iki saat yasa dışı materyal izliyorsa, o zaman bu, bir çalışma kampında üç yıl olur. Bu büyük bir sorun" dedi. Öte yandan, BBC birkaç farklı kaynağın Kuzey Kore'deki bazı esir kamplarda nüfusun geçen yıl arttığını söylediğini belirtti. Choi, "Film izlemek bir lüks. Film izlemeyi düşünmeden önce kendinizi beslemeniz gerekiyor. Yemek yemenin bile zor olduğu zamanlarda, bir aile üyesinin bile çalışma kampına gönderilmesi yıkıcı olabilir" dedi. Geum-hyok, "Bu dizileri izlemek için çok fazla risk almak zorunda kaldık. Ama merakımızı kimse yenemez. Dış dünyada neler olup bittiğini bilmek istedik" dedi. Guem-hyoki sonunda ülkesi hakkındaki gerçeği öğrenmenin hayatını değiştirdiğini belirterek, Pekin'de eğitim görmesine izin verilen birkaç ayrıcalıklı Kuzey Koreliden biri olduğunu söyledi: "İlk başta Kuzey Kore'nin açıklamaların] inanamadım. Batılıların yalan söylediğini düşündüm. Wikipedia yalan söylüyor, buna nasıl inanayım? Ama kalbim ve beynim ikiye bölündü. Bu yüzden Kuzey Kore hakkında birçok belgesel izledim, birçok gazete okudum. Sonra muhtemelen doğru olduklarını anladım çünkü söyledikleri mantıklıydı. Beynimde bir geçiş olduğunu fark ettikten sonra çok geçti, geri dönemezdim” dedi. Guem-hyok sonunda Seul'e kaçtı. Mi-so ise bir moda danışmanı olarak hayallerini yaşadığını söyledi. Yeni memleketinde yaptığı ilk şey, Stairway to Heaven'da gördüğü tüm yerleri ziyaret etmek oldu.