Övgü, umut, havaya sokmak bize yaramıyor.
Almanya ve Rusya maçlarında rakiplerine sahayı dar eden, ortaya koydukları oyuna methiyeler dizdiğimiz Milli Takım, dün ilk yarıda izleyenlere “Saç-baş” yoldurdu. Bu kadar mı değişir bir takım, iki-üç oyuncunun yokluğunda. Bu kadar mı pas hatası yapılır, çıkarken top kaptırılır. Bu kadar mı rakibe karşı dirençsiz olunur. Anlamak mümkün değil. Gözlerimiz o uyumlu, mücadeleci Çağlar ve Ozan’ı aradı. Defans bloğunda ne Mahmut oldu, ne de Okay.
İkinci yarıda biraz direnç, futbolcularımızın skoru kabullenmemesi, dengeleri değiştirdi. Önce Hakan Çalhanoğlu, sonra Ozan Tufan çıktı sahneye. Eşitlikten sonra Merih’i de unutmamak lazım. Öyle bir top çıkarttı ki çizgiden, ipten aldı bizi, ipten.
Bazen kötü oynarsınız ama şans ayağınıza gelir, sizi kurtarır. Evet dün istediğimiz oyunu sahaya taşıyamadık. İnanılmaz bir geri dönüş yaşadık. Bu geri dönüş bizi grupta kalan maçlar için umutlandırdı.
Daha önce böyle geri dönüşleri çok yaşadık.
Bir kez daha neden olmasın.
