Bazı günler olur ya… Kapı gıcırtısı kulağınızı tırmalar, lambanın ışığı gözünüzü acıtır, yanınızdaki kişinin sıktığı parfüm midenizi bulandırır. “Ben eskiden böyle değildim” diye düşünürsünüz. İşte o anlar, bedenin sessizce ama net bir şey anlatmaya çalıştığı anlardır.
Bu Hassasiyet Gerçekten Nereden Çıkıyor?
Aslında mesele sesin, ışığın ya da kokunun kendisi değildir. Mesele, bunlarla baş etmeye çalışan zihnin ve sinir sisteminin artık yorulmuş olmasıdır. Normalde beynimiz gereksiz uyaranları süzer, arka plana atar. Ama yorgunluk biriktiğinde bu süzgeç delinir; her şey içeri dolmaya başlar.
Beyin “Yeter” Demeye Başladığında
Gün boyu maruz kaldığımız kalabalıklar, bildirim sesleri, koşturma, düşünceler… Hepsi fark etmeden zihinde birikir. Sinir sistemi sürekli tetikte kalırsa, en ufak uyaran bile abartılı hissedilir. O yüzden:
- Küçük bir ses irrite eder
- Normal bir ışık rahatsız eder
- Hafif bir koku bile ağır gelir
Bu bir zayıflık değil, aşırı yüklenmenin sonucudur.
Stresin Görünmeyen Yüzü
Uzun süreli stres sadece ruh halini değil, algıyı da değiştirir. Vücut alarm halinden çıkamazsa, beyin her şeyi “tehlike” gibi algılamaya başlar. Bu yüzden bazı günler dünyayla aranıza mesafe koymak, sessizlik aramak istersiniz.
Uykusuzluk Her Şeyi Büyütür
Uykusuz kaldığınızda her şeyin daha zor, daha gürültülü, daha parlak gelmesi boşuna değildir. Dinlenemeyen beyin, ayıklama yapamaz. O yüzden bir gün önce sorun olmayan şeyler ertesi gün dayanılmaz hale gelir.
Migreni Olanlar Bu Hissi İyi Tanır
Işıktan kaçma, sesten rahatsız olma, kokulara karşı aşırı tepki… Migreni olanların çok iyi bildiği bu tablo, beynin zaten hassas olan yapısının biraz daha zorlanmasıyla ortaya çıkar.
Beden Ne Söylemek İstiyor?
Bu hassasiyet çoğu zaman “Dur” demenin başka bir yoludur. Yavaşlamak, dinlenmek, biraz geri çekilmek gerektiğini anlatır. Görmezden gelindikçe beden sesi yükseltir.
Ses, ışık ve kokuya tahammülün azalması çoğu zaman dış dünyanın değil, iç dünyanın yorulduğunu gösterir.
