Trabzonspor bu maça kararlı, istekli başladı. Oyunun başında rakibi baskı altına aldı, pozisyonlar yarattı. Nitekim 12. dakikada istediği, beklediği fırsatı da buldu Bordo Mavili takım. İşte, ne olduysa bu dakikadan sonra oldu. Ekuban atışı kullandı, Boffin penaltıyı kurtardı, futbolun o “Altın kuralı” devreye girdi ;
“Atamayana atarlar…”
Attı Antalyaspor, biz de “şimdi Trabzonspor baskıyı kurar, Antalyaspor kontrataklarla gol arar” derken bu kez Ersan Gülüm devreye girdi. Aslında Abdülkadir Ömür, Ersan’ı devreye soktu. Arka arkaya nefis çalımlarla “Yılan” gibi ceza alanına doğru sokulurken, Ersan tuzağa düştü, ikinci sarıyla oyun dışı kaldı. İşte bu karttan sonra “Kedi-fare” oyununa döndü oyun. Zaten topa daha çok sahip olan Trabzonspor, daha da yüklendi rakip kaleye, daha çok pozisyon buldu. Ama kilidi ancak 90+6’da açabildi. Hem de kenardan gelen Afobe ile. Bazen böyle olur, zorlarsınız, topa sahip olursunuz, pozisyon bulursunuz, ya kaleciye takılırsınız, ya da fırsatı kullanamazsınız. Ön bölgede bu kadar kabiliyetli futbolcunun bulunduğu Karadeniz ekibinin, baskılı bir maçta, üstelik rakip eksikken, golü bu kadar geç bulaması enteresan.
Bu da Abdullah Avcı’nın cevaplaması gereken soru.
