87 gün sonra futbolla buluştuk… Şükür kavuşturana… Hem de ne buluşma. Tamam virüs vardı, tamam tribünler sessizdi. Ama durmayan, aynı şekilde yoluna devam eden bir Trabzonspor vardı. Zaten Ekuban’ın ilk dakikalarda değerlendiremediği pozisyon gollerin sinyallerini verdi.

Sezon başından beri kanat oyuncuları Novak ve Pereira’nın başarılı performansı bu maça da yansıdı. Aslında bu maçtan önce takımın maestrosu Sosa’nın oynamayacak olması herkesin kafasında bir soru işareti ve korku yaratmıştı.

Ama hiç de korkulan olmadı. Tecrübelisinden, gencine bütün futbolcularını sürekli hazır tutmayı başaran, pandemi sürecini çok iyi idare eden Karadeniz ekibi, kaptanının yokluğunu hiç hissetmedi. Bordo Mavili takımda Guilerme dağınıktı ki, bunun da cezasını çekti. Abdülkadir Ömür ise saman alevi gibiydi. Ömür’ün eski günlerine dönmesini bekliyoruz. Abdülkadir Parmak kaptanını hiç aratmadı.

Geride kalan 26 dakikada hep yazdık, şimdi yine yazacağız. Bu Trabzonspor’un artık şakası yok, kafayı takmış Karadeniz ekibi, şampiyon olacak. Yönetimi, teknik heyeti, futbolcuları ve tribünleri dolduramayan taraftarları bu kez inanıyor. “Bu sene artık o sene” diyebiliriz.

Göztepe zımba gibi bir takım, hiç kolay değil İzmir ekibini sahasında geçmek. Ancak onlar da coşkulu taraftarlarının eksikliğini hissettiler, tribünlerdeki coşkuyu aradılar.

Tribünlerin dolu olmaması bir tek hakemlere yaradı. Rahat yönettiler maçı, baskıdan uzak. Ancak hem sosyal mesafe konusunda, hem de şu tükürme konusunda biraz daha dikkatli olmaları gerekiyor.