Sevgiyle başlayan, ama kontrolle devam eden bir anne-çocuk bağı… Tarhan, bu ilişkinin çocuğun bireyselleşme sürecine ket vurduğunu söylüyor. Sürekli onay bekleyen, her adımında annesine danışan çocuklar, ilerleyen yaşlarda yenilikten korkan, pasif bireylere dönüşüyor.
Tarhan’a göre bu durum, sadece aile içinde değil; toplumun üretken ve özgüvenli bireyler yetiştirmesi açısından da büyük bir tehlike.
Baskın Anne Tutumu Aile Dengesini Bozuyor
Tarhan, baskın bir annenin yalnızca çocuğu değil, tüm aileyi etkileyebileceğini vurguluyor. Eşine karşı sürekli eleştirici olan bir anne, farkında olmadan çocuğa da bu modeli öğretiyor. “Çocuk, anne-baba ilişkisini izler, onların kurduğu model üzerinden kendi karakterini inşa eder,” diyor Tarhan. Yani bir annenin tutumu, sadece sevgi biçimini değil, çocuğun ileride kuracağı ilişkileri de şekillendiriyor.
Anneye Bağımlı Çocuk, Hayata Bağımsız Adım Atamıyor
Tarhan’ın altını çizdiği en önemli noktalardan biri de “bağımlı çocuk modeli.” Böyle çocuklar, ne giyeceğine, nereye gideceğine, hatta evlendiğinde bile ne yapacağına annesine danışıyor. Tarhan bu durumu şöyle özetliyor: “Anneye sorar, anneye onaylatır, sonra yapar.” Bu da özgüveni kırıyor; çocuğu, kendi hayatının kaptanı olmaktan çıkarıp yönetilen birine dönüştürüyor.
Yenilikten Korkan Nesiller Yetişiyor
Tarhan, özgürlük ve girişimcilik duygusu gelişmemiş bireylerin, çağın hızına ayak uyduramadığını söylüyor. “Ben yapabilirim” diyemeyen bir çocuk, yetişkin olduğunda da risk almaktan kaçıyor. Bu yüzden Tarhan’a göre, anne-çocuk bağı sevgiyle kurulmalı ama bireyselliğe izin verilerek devam etmeli. “Aşırı koruma, çocuğun içindeki cesareti söndürür,” diyor.
Sevgi de Dozunda Olmalı
Tarhan, sevgiyi bir çiçeğe verilen suya benzetiyor: “Az verirsen kurur, fazla verirsen kökü çürür.” Sevgi, dengeyle verildiğinde büyütür; fazlası ise boğabilir. Aşırı koruyucu annelik, çocuğun kendi gücünü keşfetmesini engeller. “İki kişilik sevgiyle büyüyen çocuk, kendi benliğini bulmakta zorlanır,” diyerek ebeveynlere çağrıda bulunuyor.
Anne sevgisi, bir çocuğun en güvenli limanı olmalı; zinciri değil. Sevgi, rehberlik ettiğinde büyütür; bağımlılığa dönüştüğünde özgüveni sessizce söndürür.
