Emperyalist güçler, bir ülke üzerinde plan yaparken genellikle etnik ve mezhepsel ayrışmaların fitne yaratma potansiyeline odaklanır. Bu tür bir ayrışma etkili sonuçlar doğuracaksa, çabalarını bu alana yoğunlaştırır. Tarih boyunca bu strateji hep böyle işlenmiştir. Emperyalist güçlerin böldüğü ya da bölmeye çalıştığı ülkelere bakıldığında, bu sistem açıkça görülür. Komşularımız Irak ve Suriye, bunun en çarpıcı örnekleridir. Aynı ırktan olmalarına rağmen mezhepsel ayrışmalar ya da yıllarca birlik ve beraberlik içinde yaşamış toplumların etnik fitneye sürüklenmesi, yüz binlerce insanın birbirini katletmesi acı örneklerdir. Dahası, aynı emperyalist el, birbirine rakip gibi görünen iki terör örgütünü silahlandırıp yönlendirerek toprak işgallerini meşrulaştırmaya çalışmaktadır. Türkiye ve İran üzerinde de yıllardır benzer oyunlar oynanmaktadır. Emperyalizmin ön yüzü bellidir: ABD ve İsrail.
Bunların Irak, Suriye, İran ve Türkiye üzerinde plan yapmadıkları ya da bu ülkeleri ilgilendiren konulara müdahil olmadıkları bir gün neredeyse yoktur. İran’a yönelik savaş tehditlerinin ardından yeniden Suriye’ye odaklanan bu emperyalist güçler, etnik ve mezhepsel ayrışmaları körüklemeye devam etmektedir.
İsrail; YPG ve Dürziler gibi grupları öne sürerek Arap ve Türkmenlere saldırtmakta böylece bölgedeki kaosu derinleştirerek böl/parçala/yönet planını sağlamlaştırmak istemektedir.
İşte o yüzden bir ülkenin iç cephesinin güçlü olması emperyalist oyunlar karşısında çok önemlidir. Etnik ve mezhepsel fitnelerin olmadığı, kardeşliğin, birliğin ve beraberliğin sapasağlam olduğu ülkelere emperyalizm oyun kuramaz.
İstiklal Marşı şairimiz Merhum Mehmet Akif Ersoy’un, “Girmeden tefrika bir millete düşman giremez / Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez” dizeleri, işte bu bünyemizdeki güç ve sağlamlığa aynı zamanda da dikkatli olmamıza işaret eder. MHP Lideri Devlet Bahçeli de bölgesel gelişmeleri ve Türkiye üzerinde oynanan oyunları değerlendirirken, iç cephenin güçlü olması gerektiğini her zaman vurgulamakta ve bu vurgularını son zamanlarda artırmaktadır.
Etnik ve mezhepsel ayrışma çabalarında en çok istismar edilmeye çalışılan Kürt kökenli ve Alevi kardeşlerimizi, sevgi ve muhabbetle kucaklayarak bu oyunlara karşı vizyon geliştirmektedir. Onları her daim “Bir olalım, herkes eşittir; Türkiye gerçeğinde birleşip millî bekamızı sonuna kadar koruyalım”misyonu içinde görmektedir.
Resmi bir açıklama yapılmamış olmasına rağmen, Sayın Devlet Bahçeli’nin ismi üzerinden, “Cumhurbaşkanı’nın iki yardımcısı olsun; biri Kürt, diğeri Alevi olsun” şeklindeki tartışmalar, kulis bilgisi olarak gündemde yer bulmaya başlamıştır. Bu tartışmalara “Devlet Bahçeli vizyonu”çerçevesinden baktığımızda sözün özünde vatanına, bayrağına ve ülke değerlerine bağlı Kürt ve Alevi kardeşlerimizin her türlü temsil makamında yer alabileceğine dair güçlü bir kardeşlik vurgusu yatmaktadır.
Ne var ki, bu birleştirici mesaj, bazı kesimler tarafından “bölücülük” gibi çarpıtılarak ikiyüzlü bir algı operasyonuyla gölgelenmeye çalışılmaktadır. Hatta “teröristbaşı Öcalan’ı öneriyor” diyecek kadar alçalanları gördük.
En acı olan ise içimizden çıkan bazılarının basit mi basit ve nefret yüklü yorumları olmuştur.
Kimler midir bunlar?
Seçim öncesi, durduk yere “Ben Aleviyim” paylaşımı yaparak kimlik siyasetini körükleyen Cumhurbaşkanı adayı Kemal Kılıçdaroğlu’nu makamına kadar gidip destekleyen ve oy verenler; Özgür Özel’in, CHP Grup Başkanvekili olarak, cezaevinde bulunan bir isim üzerinden “Demirtaş Cumhurbaşkanı yardımcısı yapılacak” dediğinde zerre hassasiyet göstermeyenlerdir.
Bölgemizde oynanan ayrılıkçı oyunları göz önünde bulundurduğumuzda, kardeşliği ve birliği güçlendirmeye, bu planları boşa çıkarmaya yönelik “Kürt ve Alevi kardeşlerimiz” vurgusuna böylesine sert tepki gösterenler, hangi düşmanlık zemininde hareket etmektedir?
Cumhur İttifakı’na ve MHP’ye duydukları derin öfke, onları öyle bir noktaya sürüklemiştir ki anlaşılan denize atılsalar balık olacaklar. Bu hal hafızalarını bile onlara unutturmuştur.
