A’râf Suresi, Kur’an-ı Kerim’in 7. suresidir ve toplamda 205 veya 206 ayetten oluşmaktadır. Sure, adını “yüksek yerler” veya “araf” anlamına gelen “a‘râf” kelimesinden alır. Bu kelime, cennet ile cehennem arasında bulunan bir konumu ve burada bulunan kimseleri ifade eder.
A’râf Suresi Ne Zaman ve Nerede İndirildi?
A’râf Suresi, Mekke döneminde nazil olan en uzun sure olarak bilinir. Hicret öncesinde indirilen bu sure, muhtemelen En‘âm Suresi’nin ardından vahyedilmiştir.
Bazı kaynaklarda 163. ayetten sonraki sekiz ayetin Medine döneminde indirildiğine dair rivayetler bulunsa da, bu rivayetler zayıf kabul edildiği için surenin tamamı Mekke’de indirilmiş sayılır.
A’râf Suresi’nin Konusu ve İçeriği
A’râf Suresi, iman ve inkâr arasındaki farkı ortaya koyan, insanın Allah’a olan sorumluluğunu hatırlatan önemli bir suredir. Surede:
Adem (a.s.) ve İblis kıssası,
Hz. Nuh, Hud, Salih, Musa ve diğer peygamberlerin tebliğ mücadelesi,
Allah’ın azabına uğrayan kavimlerin ibretlik hikâyeleri,
A’râf halkı olarak bilinen grubun durumu,
gibi birçok derin manevi konu yer almaktadır.
Bu yönüyle A’râf Suresi, insanlığın iman yolculuğuna ışık tutan ve peygamberlerin örnekliğini vurgulayan kapsamlı bir suredir.
A’râf Suresi’nin Nüzulüne Dair Bilgiler
Nüzul yeri: Mekke
Nüzul zamanı: Hicret öncesi dönem (En‘âm Suresi’nden sonra)
Ayetsayısı: 205 veya 206
Adını aldığı kelime: “A‘râf” (yüksek yerler, cennet ve cehennem arası bölge)
Ana konular: Tevhid, peygamber kıssaları, iman, insanın sorumluluğu
