Ah benim Türkçem!
Dünyanın en güzel dillerinden biri…
Sanat, kültür ve bilim dili…
Üstelik en eski yazılı eserlere sahip dil…
“Türkçe”den bahsediyorum…
Son yıllarda “boynu bükük” bırakılmak istenmesini de anlamakta çok zorlanıyorum…
*
Bir topluluğu “dil birliği” millet yapar!
Dünya Türklüğü, Rus, Çin ve Batı baskısından kurtulma savaşı veriyor…
Hürriyetine kavuşan Türk devletleri, bizi sevindiren bir uyanış içinde diline sahip çıkmaya çalışmakta, alfabe birliği için gayret etmektedir.
Söz gelimi Kazakistan…
Türkiye gibi Latin alfabesine geçme kararı aldı…
Bu ileride “Türk birliği”, ya da “Turan”ın temel taşları olacaktır…
*
“Anadolu Türklüğünün çimentosu Türkçe”dir…
Türkiye Cumhuriyeti’nin resmî dili Türkçe’dir…
Bağrındaki şive ve ağız farklılıkları ayrı bir lezzet ve zenginliktir…
Türk milletinin dil konusunda derdi yoktu…
Kürtçülük peydahlanalı beri Kürtçe diye bir dil iddiası ortalıkta…
Siyasiler de şuursuzca bunu kullanıyor…
CHP’li Baykal’ın eski çırağı, yeni AKP’li Sayan diye biri geçenlerde boyundan büyük laflar etmiş…
“Çocuklarımıza İngilizce yerine Kürtçe öğretelim” diye tutturmuş…
Dilinin altındaki bakla belli bu hızlı dönüşümcünün…
Huylu huyundan asla vazgeçmeyecek, kaç defa dedik, bunların kafasının bir yerinde “çözüm süreci illeti” hâlâ duruyor!
*
Dünyanın hiçbir ülkesi –PKK destekçisi Fransa dahil- vatandaşlarına resmi dili dışında eğitim vermez…
Kürt kardeşlerimiz istedikleri gibi konuşuyor dilini…
AKP, zamanında kurslar bile açtı, giden olmadı…
Üstelik tarihi geçmişi yoktur, geçmişini belgeleyen yazılı bir tek sanat ve kültür eseri olmadığı için Kürtçe alfabe de yoktur.
Arapça-Farsça-Türkçe kelimelerden oluşan yerel bir dil…
Ayrıca bilim dili olması imkânsız!
Elin oğlu kalkmış çocuklarımız İngilizce yerine Kürtçe öğrensin diyor!
*
Onunla yetinsek iyi…
Okullarımızda Arapça öğretimi, İngilizce dışında ikinci bir yabancı dil öğretimi amacını aştı…
İçimizi yakıp kavuran bir “Arap seviciliği” türedi…
Kılık kıyafetinizde özgürlüğünüz vardır, ama dilde Arap seviciliğine, Arapçanın Türkçe yerine ikame edilmesine göz yumulamaz!
Uyduruk ve göz boyamak amaçlı FETÖ’nün Türkçe Olimpiyatları ihaneti dışında eğitim sistemimizde Türkçemiz için göz dolduran bir şey yok…
Yok ama şimdi de Arapça için yanıp tutuşuyor birileri…
Sokaklarımız İngilizce, Arapça tabelalarla doldu zaten…
Bir ara Doğu ve Güneydoğu’daki belediyelerde Kürtçe tabela musibeti yayılmıştı…
“Ah benim Türkçem!” diye dövünmek istemiyoruz!
Türk Dil Bayramı için kıllarını kıpırdatmayanların, “Dünya Arapça Günü” maskesiyle Milli Eğitim Bakanlığı’nın okulunda Arapça seferberliğine soyunması manidardır…
Siyasi, askeri ve ekonomik saldırılar bertaraf edilebilir; kayıpların yerine yenileri konabilir…
Lakin dil birliğimiz bozulursa, dilimiz elden giderse telafisi yoktur!
Topla tankla yapamadıklarını kültür ve dilimize fesat sokarak yapmak istiyorlar…
Uyanık olmak, güzelim Türkçemize sahip çıkmak zorundayız!
