Bayramın sessiz mesajı: Terörsüz ve temiz bir Türkiye
Yılın en kutsal zamanlarından biri, Kurban Bayramı… İnsanların paylaşmanın, dayanışmanın, affetmenin ne demek olduğunu hatırladığı; büyüklerin ellerinin öpüldüğü, çocukların sevindirildiği mübarek günler. Ancak bayram sabahına uyandığımızda vicdanlarımızı gerçekten rahatlatabiliyor muyuz?
Her Kurban Bayramı’nda dini görevlerimizi yerine getirirken, kesilen kurban kadar kesilmeyen kutuplaşma, terör ve yolsuzluk da gözümüzün önüne seriliyor. Siyasetin derinleşen kutuplaşması, terörün ikiyüzlü gölgesi ve her gün yeni bir yolsuzluk dosyasının ortalığa saçılmasıyla toplumda güven duygusu zedeleniyor.
Bayramlar, yalnızca dini değil, aynı zamanda vicdani bir çağrıdır. Özellikle Türkiye gibi uzun yıllardır hem terörle hem de yolsuzlukla mücadele eden bir ülkede…
"Terörsüz Türkiye" inşallah sonuç verecek. Bu, Türk milletinin en temel hakkıdır: Terörsüz Türkiye’de güven içinde yaşamak. Bayramlarda çocukların sokakta korkmadan oynadığı, insanların sınır bölgelerinde bile huzurla sevdiklerine kavuştuğu bir Türkiye… Bu hayal değil, olması gerekendir.
Ancak sorumsuz muhalefet partilerinden bazıları, bu konuda samimi adımlar atmaktan çok, terör üzerinden kutuplaşmayı körüklemeyi tercih ediyor. Bayramlarda verilen birlik mesajları, günlük siyasi çıkarlara feda edilebiliyor.
Terörle mücadele yalnızca silah ve hamasi söylemlerle değil; adalet, eğitim, toplumsal barış ve en önemlisi akıl ile vicdanla yürütülmelidir.
Bayramlar birliğin, beraberliğin simgesi olmalıydı. Ancak ne yazık ki bazı siyasi partiler, bayramları bile ayrıştırıcı bir dilin aracı hâline getirmeyi başardı. Kimi liderler toplumun ortak değerlerine sahip çıkarken, kimileri hâlâ "öteki" yaratma arayışında. Oysa bu topraklar, İslam inancı ve Türk kültürü mayasının tuttuğu topraklardır. Sevgi ve hoşgörü dili bu toprakları asla terk etmemeli.
Ve yolsuzluk… Bu kelime artık öyle sıradanlaştı ki, yeni bir skandal duyduğumuzda çoğumuz omuz silkip geçiyoruz. Toplumun ahlaki refleksleri körelmeye başladı. Oysa yolsuzluk sadece mali bir suç değil, etik ve vicdani bir çöküştür. Devlet malı kul hakkıdır. Bunu en iyi bilen toplum biziz. Ama bu anlayış sadece halka değil, yöneticilere de sirayet etmeli.
Ve etik… Ne sadece bireyin sorumluluğudur, ne de raflarda tozlanan akademik bir kavramdır. Etik, toplumun, siyasetçinin, kurumların ortak pusulasıdır. Kurban Bayramı'nın özünde de etik vardır: Niyetin temiz olması, paylaşımın adil olması, gösterişten uzak bir ibadet…
Ancak bu bayram sabahında kendimize şu soruyu sormadan edemeyiz: Göreve yeni başlayan birinden, en üst kademedeki yöneticilere kadar herkes, attığı her adımda "Yaptığım doğru mu? Aldığım sorumlulukları adaletle yerine getirebiliyor muyum? Aklımı önyargılarıma mı teslim ettim?” diye sormuyorsa; bayram sofraları ne kadar bereketli olursa olsun, vicdanları aç kalmaya devam edecektir.
Kurban Bayramı’nın bize her yıl yeniden hatırlattığı önemli bir hakikat var: Bayram, sadece hayvan kurban etmekten ibaret değildir. Asıl kurban edilmesi gerekenler; içimizde gizlenen bencillik, çıkarcılık, kibir, öfke, doymak bilmeyen ekonomik hırs, haddini aşma ve narsizmdir.
Gerçek bayram; ancak terörün sustuğu, yolsuzluğun bittiği, siyasetin kucakladığı ve etik değerlerin hayatın her alanında yeşerdiği bir Türkiye’de mümkün. Ve bu, yalnızca bir temenni değil, topluca vereceğimiz bir kararın sonucu olabilir.
Bayram, sadece sofrada ve dilde değil; liyakatte, adalette, kalpte ve vicdanda da bayram olmalı.
Bayramın sessiz mesajı: Terörsüz ve temiz bir Türkiye mümkün mü?
Bu soru, umutla gerçeklik arasında duran bir çağrıdır. Evet mümkün, ancak zaman ve sabır gerektiren bir süreç. Güçlü bir toplumsal irade ve kararlılıkla birlik olunursa başarılabilir.
Terörsüz bir hayatın ve temiz bir geleceğin anahtarı da bu birliğin sağlanmasından geçer.
Terörsüz bir Türkiye.
Temiz bir gelecek.
Zor mu? Belki.
İmkânsız mı? Asla.
Her bayram biraz umut demektir. Umudumuzu kaybetmeden sabırla bekleyip göreceğiz.
