İyi İnsan Olmak

İnsanlık tarihi iyiliğin ve kötülüğün mücadelesinin tarihidir. Bu mücadele ne zaman biter derseniz, insanlık var olduğu sürece devam edecektir. Çünkü insanın hem iyi tarafı hem de kötü tarafı vardır. Tüm insanlar ya iyilerin yanında ya da kötülerin yanında yer alamayacaklarına göre, üstünlük kurma mücadelesi de kaçınılmaz olacaktır.

Aslında insanın doğası iyidir. Bu nedenle, iyiler kötünün tutum ve davranışlarına karşı iyilerin yanında yer alır ve iyiye destek olur. Kötünün planların deşifre olmasını ve iyilerden uzaklaşmasını arzular. Kötüler ise, azınlıktır ancak organize oldukları için daha çokmuş gibi görünürler.

Bir kötü bin iyiliği kötüleştirir. Kötülük bataklık gibidir. Yanına yaklaşanı dibe çeker, çırpındıkça yok eder. Kötüler, iyilere ne kadar zarar verici şeyler varsa bünyesinde barındırır, etrafında toplar.

Varoluş gerçekliği, dünyanın iyiler ve kötülerin birlikte yaşadığı bir imtihan dünyası olduğudur.

İyi insan, akıl sahibidir. Başkalarının duygularını anlar, empatiktir. Nezaketli, saygılı ve hoşgörülüdür. Mütevazidir. Yardımsever ve cömerttir. Doğru, dürüst ve güvenilirdir. Öfkesini kontrol eder. Hataları affeder. Sorumluluk sahibidir. Davranışlarının sonuçlarından sorumlu olmayı bilir. Dürüst ve adildir. Fedakârdır. Elindeki ile mutlu olur. Kin tutmaz. Karşılık beklemeden iyilik yapar. Dostlarının arkasından konuşmaz, kusurlarını araştırmaz. Kazandığı her kuruşun helal olması gerektiğini bilir. Hakkı söylemekten çekinmez.

İyeler bu özellikleriyle kötülerden ötekileştirme, baskı ve zulüm görür. Tuzaklarıyla karşılaşır. Bu durumda zorluklara katlanma, sabır ve mücadele iyilerin en erdemli çıkış yoludur.

Ancak bu hayatta iyi insan olmak da zor, iyi insan kalmakta. Kötü olmak daha kolaydır. Aklı devreden çıkarın, vicdanı silin, benmerkezciliği her şeyin paydası yapın, yeter. Gelsin kötülük!

Peki, kötü insan kimdir? Kötü insan, iyi insanlara kötü davranandır. Her şeyin en güzeli sadece benim olsun diyendir. Bencildir. Sadece kendi ve kendi yakınlarını düşünen, koruyan ve kollayandır. Hasettir. İnsanların açıklarını arayandır. Sözünü tutmayandır. Empati yoksunudur. Saygısızdır. Ukaladır. Cimridir. Kindardır. Yalancıdır. Tanıdığı, tanımadığı tüm insanlar için haddini hududunu bilmeden karar verebilendir. Allahtan korkmayan, kuldan utanmayandır.

Bir de kötülerin hizmetkarı olmuş, gücünü kötülerden alarak iyilere kötülük yapan zavallılar var ya işte onlar şeytanın yol arkadaşlarıdır. Kalpleri ve kulakları mühürlenmiş, gözleri perdelenmiş, yüzlerindeki nur çekilmiştir.

İyilerin “Eskisi gibi değilim artık, dilim sustu, yüreğim duruldu, bedenim yoruldu, hiçbir şeye hevesim kalmadı, sadece sessizce gidiyorum hayatın içinden...” ruh hali kötülerin zaferidir. Bu nedenle iyiler umudunu asla yitirmemelidir.

İyiler ve kötülerin mücadelesinde kötüler kazanıyor görünse de unutmamak gerek ki, kötü kendisine yüklediği kötülük misyonunu yerine getiriyor ama eninde sonunda kaybeder ve kaybedecektir. Tarihte kötülerin kazandığı görülmemiştir. İyinin yapması gereken tek şey kendisine düşen iyilik misyonunu yılmadan, usanmadan, azimle, sabırla yerine getirmektir. Bu iyi için hem bir görevdir, hem de onun bozulmamış doğasının gereğidir.

İnsanlar her zaman hem kendi hem de dünyanın halinden şikâyetçi olmuştur. Sürekli başkalarını eleştirir, şikayet eder. Ancak bu durumu düzeltmek için ben ne yapabilirim sorusunu kendine sormazlar.

Çözüm, çözüm yine kişinin kendisindedir. Aklını kiraya vermeyip, aklına kullanarak şu içgörüyü kazanabilmelidir: İnsanlığın kurtuluşunun reçetesi bende, ben iyi olursam ve iyi olmaya azimle devam edersem, insanlık da iyi olur.

İyilik insanın emniyet kemeridir.